Sieci Dostępowe Następnej Generacji - Model Biznesowy
Korzystając z przymusowego pobytu w domu z powodu infekcji w lewym oku, tym samym wykorzystując podwójnie "moc percepcji" prawego oka, chcę podzielić się z Wami wnioskami pochodzącymi z artykułu opublikowanego w zeszłym roku przez badaczy z Uniwersytetu w Gandawie.
Wpis-tłumaczenie na podstawie artykułu "Buisness Models and Their Costs for NGOAN", Proc. of IEEE ICTON 2012, ThA24.
Trzy lata temu Komisja Europejska wyznaczyła drogę w kierunku ujednolicenia rynku telekomunikacyjnego w Europie do roku 2020 (Cyfrowa Agenda). Stawia to ogromne wymagania inwestycyjne dotyczące nowej infrastruktury oraz nowych usług. Obserwując bierność operatorów-monopolistów, badacze przyjrzeli się alternatywnym możliwościom rozwoju.
W praktyce sieci FTTH można podzielić według odpowiedzialności na trzy obszary:
1. Dukty, światłowody itd., za które odpowiedzialny jest dostawca infrastruktury fizycznej sieci (PIP - Physical Infrastructure Provider).
2. Warstwa łącza danych oraz sieciowa, za które odpowiedzialny jest dostawca sieci (NP - Network Provider)
3. Usługi, za które odpowiedzialny jest dostawca usługi (SP - Service Provider)
Przykład A - Sztokholm
Rolę PIP odgrywa Stokab. Rolę NP odgrywa parę podmiotów np. OpenNet czy Zitius, którzy podłączają osobne budynki, oraz tzw. dostawcy zintegrowani NP-SP (np. ComHem, TeliaSonera). Rolę SP odgrywa wiele podmiotów np. Canal Digital, Tele2 itd.
Przykład B - Amsterdam
Rolę PIP odgrywa Glasvezelnet Amsterdam (partnerstwo Miasta, spółdzielni mieszkaniowych i prywatnych inwestorów). NP stanowią BBnet oraz KPN (NP-SP). Rolę SP stanowią InetNLNet, ConceptsICT, Alice.
Mnogość graczy oraz konieczność ich koegzystencji na rynku FTTH wymaga otwarcia sieci. Oznacza to udostępnienie pewnych zasobów sieci wszystkim użytkownikom danej warstwy, a tym samym uczynienie z nich graczy na wyższej warstwie. Otwarcie sieci może nastąpić na warstwie PIP umożliwiając konkurencję wśród NP lub na warstwie NP umożliwiając konkurencję SP. Autorzy publikacji zapewniają jednak, że kombinacji jest więcej:
Warto zaznaczyć, że konkurencja wśród PIP, NP oraz SP niekoniecznie musi dotyczyć tego samego obszaru geograficznego. Jednak w przypadku, gdy dany budynek jest podłączony przez wielu NP na jednej infrastrukturze PIP możliwa jest realna konkurencja wśród NP. Aby udostępnić światłowody w takim budynku należy zainstalować ich odpowiednio wiele. Musi też istnieć taki PIP, który udostępni swoja sieć światłowodową. Zakłada się, że ze względu na wysokie koszty wdrożenia infrastruktury, najczęściej istnieje tylko jeden PIP w danym obszarze geograficznym. Generalnie, najlepiej rozwinięta jest konkurencja wśród SP.
W związku z przedstawionym podziałem sieci na obszary PIP i NP, koszty sieci (TCO - Total Cost of Ownership) dzieli się odpowiednio:
Autorzy publikacji sprawdzili rozkład kosztów przeliczonych na użytkownika dla PIP i NP w skali 10 lat. Okazało się, że większość kosztów została poniesiona przez PIP. W obszarach miejskich o wysokiej gęstości zaludnienia stanowiło to 50% TCO dla sieci aktywnych (AON) ze szkieletem WDM oraz 30% dla pozostałych architektur. W obszarach wiejskich koszty PIP to 75%. Koszty dla NP są większe w obszarach wiejskich - koszty operacyjne dla NP to 60% całkowitych kosztów, co stanowi znacznie więcej niż w przypadku PIP z powodu konieczności obsługi urządzeń aktywnych. Zastosowana technologia optycznej sieci dostępowej ma znikome znaczenie w skali TCO.
Dochody z użytkowania sieci zależą od wielu czynników. Zyski SP są bezpośrednio związane z rodzajem oferowanych usług i szybkością rozprzestrzeniania się subskrypcji. Natomiast zyski PIP pochodzące od NP można określić w przeliczeniu na 1km światłowodu. Dla Przykładu A w relacji użytkownik-SP stanowi to 18-45euro (włączając VAT) oraz w relacji NP-PIP (wyłączając VAT) stanowi to 5-7euro za użytkownika lub 200euro/1km. Dla Przykładu B jest to odpowiednio 33-100euro oraz 12-15euro za użytkownika.
Zamieszczajcie Wasze opinie i spostrzeżenia na GL.
Wpis-tłumaczenie na podstawie artykułu "Buisness Models and Their Costs for NGOAN", Proc. of IEEE ICTON 2012, ThA24.
Trzy lata temu Komisja Europejska wyznaczyła drogę w kierunku ujednolicenia rynku telekomunikacyjnego w Europie do roku 2020 (Cyfrowa Agenda). Stawia to ogromne wymagania inwestycyjne dotyczące nowej infrastruktury oraz nowych usług. Obserwując bierność operatorów-monopolistów, badacze przyjrzeli się alternatywnym możliwościom rozwoju.
W praktyce sieci FTTH można podzielić według odpowiedzialności na trzy obszary:
1. Dukty, światłowody itd., za które odpowiedzialny jest dostawca infrastruktury fizycznej sieci (PIP - Physical Infrastructure Provider).
2. Warstwa łącza danych oraz sieciowa, za które odpowiedzialny jest dostawca sieci (NP - Network Provider)
3. Usługi, za które odpowiedzialny jest dostawca usługi (SP - Service Provider)
Przykład A - Sztokholm
Rolę PIP odgrywa Stokab. Rolę NP odgrywa parę podmiotów np. OpenNet czy Zitius, którzy podłączają osobne budynki, oraz tzw. dostawcy zintegrowani NP-SP (np. ComHem, TeliaSonera). Rolę SP odgrywa wiele podmiotów np. Canal Digital, Tele2 itd.
Przykład B - Amsterdam
Rolę PIP odgrywa Glasvezelnet Amsterdam (partnerstwo Miasta, spółdzielni mieszkaniowych i prywatnych inwestorów). NP stanowią BBnet oraz KPN (NP-SP). Rolę SP stanowią InetNLNet, ConceptsICT, Alice.
Mnogość graczy oraz konieczność ich koegzystencji na rynku FTTH wymaga otwarcia sieci. Oznacza to udostępnienie pewnych zasobów sieci wszystkim użytkownikom danej warstwy, a tym samym uczynienie z nich graczy na wyższej warstwie. Otwarcie sieci może nastąpić na warstwie PIP umożliwiając konkurencję wśród NP lub na warstwie NP umożliwiając konkurencję SP. Autorzy publikacji zapewniają jednak, że kombinacji jest więcej:
- Udostępnienie światłowodów oznacza wykorzystanie tzw. równoległej optyki, dzięki czemu każdy NP posiada przy najmniej jeden światłowód w danym kablu, aby dotrzeć do swoich klientów. W tym przypadku sieć jest otwarta na poziomie PIP i umożliwia konkurencję wśród NP.
- Udostępnienie kanału falowego (długości fali) oznacza, że każdy NP/SP dostaje do dyspozycji dedykowaną długość fali. Stanowi to otwarcie sieci na poziomie PIP/NP i wymaga odpowiednich ustaleń między konkurującymi NP już na etapie projektowania architektury sieci i jej wdrażania (potrzeba instalacji wielu modułów nadawczo-odbiorczych stanowiących interface udostępniający kanały falowe).
- Udostępnienie strumienia bitowego oznacza otwarcie sieci na poziomie warstwy łącza danych (Ethernet lub TDMA) lub sieciowej (MPLS, IP), co umożliwia konkurencję pomiędzy SP.
Warto zaznaczyć, że konkurencja wśród PIP, NP oraz SP niekoniecznie musi dotyczyć tego samego obszaru geograficznego. Jednak w przypadku, gdy dany budynek jest podłączony przez wielu NP na jednej infrastrukturze PIP możliwa jest realna konkurencja wśród NP. Aby udostępnić światłowody w takim budynku należy zainstalować ich odpowiednio wiele. Musi też istnieć taki PIP, który udostępni swoja sieć światłowodową. Zakłada się, że ze względu na wysokie koszty wdrożenia infrastruktury, najczęściej istnieje tylko jeden PIP w danym obszarze geograficznym. Generalnie, najlepiej rozwinięta jest konkurencja wśród SP.
W związku z przedstawionym podziałem sieci na obszary PIP i NP, koszty sieci (TCO - Total Cost of Ownership) dzieli się odpowiednio:
- Koszty ponoszone przez PIP dotyczą infrastruktury światłowodowej, sprzętu w zdalnych węzłach sieci (np. dzielniki, szafki), budowa Central Office (CO) wraz z wyposażeniem w infrastrukturę pasywną, instalacji/wdrożenia, operacji wynikających z detekcji i napraw usterek, pozwoleń.
- Koszty ponoszone przez NP dotyczą sprzętu aktywnego sieci (ONT i OLT) wraz z jego zasilaniem, chłodzeniem, wynajęciem powierzchni, utrzymaniem i naprawami, przyłączaniem i odłączaniem użytkowników. W niektórych przypadkach koszty związane z ONT mogą być ponoszone przez użytkownika końcowego.
- Koszty ponoszone przez SP, które całkowicie zależą od oferowanych usług.
Autorzy publikacji sprawdzili rozkład kosztów przeliczonych na użytkownika dla PIP i NP w skali 10 lat. Okazało się, że większość kosztów została poniesiona przez PIP. W obszarach miejskich o wysokiej gęstości zaludnienia stanowiło to 50% TCO dla sieci aktywnych (AON) ze szkieletem WDM oraz 30% dla pozostałych architektur. W obszarach wiejskich koszty PIP to 75%. Koszty dla NP są większe w obszarach wiejskich - koszty operacyjne dla NP to 60% całkowitych kosztów, co stanowi znacznie więcej niż w przypadku PIP z powodu konieczności obsługi urządzeń aktywnych. Zastosowana technologia optycznej sieci dostępowej ma znikome znaczenie w skali TCO.
Dochody z użytkowania sieci zależą od wielu czynników. Zyski SP są bezpośrednio związane z rodzajem oferowanych usług i szybkością rozprzestrzeniania się subskrypcji. Natomiast zyski PIP pochodzące od NP można określić w przeliczeniu na 1km światłowodu. Dla Przykładu A w relacji użytkownik-SP stanowi to 18-45euro (włączając VAT) oraz w relacji NP-PIP (wyłączając VAT) stanowi to 5-7euro za użytkownika lub 200euro/1km. Dla Przykładu B jest to odpowiednio 33-100euro oraz 12-15euro za użytkownika.
Zamieszczajcie Wasze opinie i spostrzeżenia na GL.
