O FSAN na OFC 2013
Tegoroczna konferencja OFC zakoczyła się w ubiegły czwartek w Anaheim, CA. Jednym z głównych tematów były sieci dostępowe, a w tym postęp w pracach standaryzacyjnych.
Ten temat zaistniał już na początku konferencji na sesji zatytułowanej "Can Access Networks Afford to be Wavelength Agile?". Podniosło to falę dyskusji na temat sieci dostępowych ze zwielokrotnieniem falowym - odwieczna kość niezgody między operatorami, którzy nie chcą zmieniać zainstalowanych optycznych sieci dystrybucyjnych opartych o dzielnik mocy a producentami systemów telekomunikacyjnych, dla których WDM-PON jest prawie tak intuicyjnie proste w projektowaniu produkcji jak łącza światłowodowe punkt-punkt.
Podczas tej sesji British Telecom, bardzo aktywny uczestnik FSAN udzielający się przede wszystkim w grupie tematycznej NGPON, uspokajająco zapowiedział, że podczas trwającej konferencji będzie bardzo wiele mówione o NGPON2. I tak też się stało...
Podczas, jednej z następnych sesji ALU, podał zauktualizowane informacje na temat stanu prac nad rekomendacją NGPON2. W zeszłym roku spośród czterech kandydatów na NGPON2 tj. XLGPON (40G TDM/PON), TWDM-PON (4x10GPON), WDM-PON (40x1GPON), OFDM-PON (40G FDM-PON) wybrano TWDM-PON jako przedmiot przyszłej rekomendacji do ITU.
TWDM-PON to sieć ze zwielokrotnieniem w dziedzinie długości fali i dziedzinie czasu. Do tej pory określano ten rodzaj sieci siecią hybrydową. Głównym założeniem TWDM-PON jest to że ma działać w oparciu o dzielnik mocy zainstalowany w optycznej sieci dystrybucyjnej, a to oznacza, że optyczne nadajniki i odbiorniki będą musiały być wyposażone w mechanizm optycznego filtrowania długości fali. Może to zostać zrealizowane poprzez zastosowanie zewnętrznych elementów filtrujących (filtry przestrajalne) i/lub różne techniki przestrajania laserów (np. poprzez zmiany temperaturowe ośrodka aktywnego). Według FSAN TWDM-PON to rozwiązanie obarczone najmniejszym ryzykiem technologicznym oraz najbardziej wydajne kosztowo. Czas to udowodni... albo i nie...
Aktualnie, prace w FSAN skupiają się na zagadnieniach warstwy fizycznej tj. przypisanie zakresu/długości fal w kierunku downstream, wymagana moc wyjściowa nadajników oraz czułość odbiorników, a także wpływ zjawisk Ramana.
Dla transmisji upstream przeiwdziano zakres 1520-1540+/-5nm natomiast w kierunku downstream 1600+/-5nm. Pasmo upstream jest szersze od pasma downstream w celu poluźnienia wymagań spektralnych stawianych laserom w ONT/ONU. Jest to oko puszczone w kierunku producentów takich laserów, którzy aby obniżyć koszty swojej produkcji będą mogli przyzwolić na większe statystyczne odchyłki wynikające z niedokładności produkcyjnych. Ponadto rezerwując szersze pasmo dla upstream zezwala się na odrobinę większy offset fali nośnej spowodowany niestabilnością temperaturową, co zezwala na zastosowanie tańszych podzespołów TEC lub całkowite ich pominięcie. Oczywiście sumaryczne zmiany fali nośnej mają być na tyle niewielkie, aby wszystkie kanały falowe mogły wpasować się w siatkę ITU o interwale 100GHz.
TWDM-PON powinien wspierać stos od 4 do 8 systemów 10GPON pracujących na dedykowanych kanałach falowych. Ponadto przewiduje się możliwość dedykowania kanału (kanałów?) falowych łączom CPRI służącym systemom sieci Mobile Backhaul. Budżet mocy w TWDM-PON powinien zezwolić na całościowe straty 29-35dB w optycznej sieci dystrybucyjnej.
Omawiana rekomendacja powinna zostać zatwierdzona przez FSAN w kwietniu br. Dotyczy to ogólnego dokumentu G.989.1. Natomiast dokument G.989.2, który dotyczy warstwy fizycznej powinien być zaakceptowany niedługo później. W lipcu br. planowane jest przekazanie całej rekomendacji do ITU. I tu ważna uwaga dla przypomnienia, rekomendacje FSAN nie są w żaden sposób wiążące dla ITU... oznacza to, że ITU może pójść zupełnie inną drogą i wybrać inne rozwiązanie dla NGPON2. Jednak siła przekonywania FSAN jest stowrzona na bazie uczestnictwa w pracach FSAN operatorów i wiodących producentów. Ponadto często Ci sami ludzie zasiadają w komitetach FSAN i ITU. Wszystko to może przyczynić się do tego, że rekomendacja FSAN może dobrze odzwierciedlać przyszły standard.
Podyskutuj na GL.
Ten temat zaistniał już na początku konferencji na sesji zatytułowanej "Can Access Networks Afford to be Wavelength Agile?". Podniosło to falę dyskusji na temat sieci dostępowych ze zwielokrotnieniem falowym - odwieczna kość niezgody między operatorami, którzy nie chcą zmieniać zainstalowanych optycznych sieci dystrybucyjnych opartych o dzielnik mocy a producentami systemów telekomunikacyjnych, dla których WDM-PON jest prawie tak intuicyjnie proste w projektowaniu produkcji jak łącza światłowodowe punkt-punkt.
Podczas tej sesji British Telecom, bardzo aktywny uczestnik FSAN udzielający się przede wszystkim w grupie tematycznej NGPON, uspokajająco zapowiedział, że podczas trwającej konferencji będzie bardzo wiele mówione o NGPON2. I tak też się stało...
Podczas, jednej z następnych sesji ALU, podał zauktualizowane informacje na temat stanu prac nad rekomendacją NGPON2. W zeszłym roku spośród czterech kandydatów na NGPON2 tj. XLGPON (40G TDM/PON), TWDM-PON (4x10GPON), WDM-PON (40x1GPON), OFDM-PON (40G FDM-PON) wybrano TWDM-PON jako przedmiot przyszłej rekomendacji do ITU.
TWDM-PON to sieć ze zwielokrotnieniem w dziedzinie długości fali i dziedzinie czasu. Do tej pory określano ten rodzaj sieci siecią hybrydową. Głównym założeniem TWDM-PON jest to że ma działać w oparciu o dzielnik mocy zainstalowany w optycznej sieci dystrybucyjnej, a to oznacza, że optyczne nadajniki i odbiorniki będą musiały być wyposażone w mechanizm optycznego filtrowania długości fali. Może to zostać zrealizowane poprzez zastosowanie zewnętrznych elementów filtrujących (filtry przestrajalne) i/lub różne techniki przestrajania laserów (np. poprzez zmiany temperaturowe ośrodka aktywnego). Według FSAN TWDM-PON to rozwiązanie obarczone najmniejszym ryzykiem technologicznym oraz najbardziej wydajne kosztowo. Czas to udowodni... albo i nie...
Aktualnie, prace w FSAN skupiają się na zagadnieniach warstwy fizycznej tj. przypisanie zakresu/długości fal w kierunku downstream, wymagana moc wyjściowa nadajników oraz czułość odbiorników, a także wpływ zjawisk Ramana.
Dla transmisji upstream przeiwdziano zakres 1520-1540+/-5nm natomiast w kierunku downstream 1600+/-5nm. Pasmo upstream jest szersze od pasma downstream w celu poluźnienia wymagań spektralnych stawianych laserom w ONT/ONU. Jest to oko puszczone w kierunku producentów takich laserów, którzy aby obniżyć koszty swojej produkcji będą mogli przyzwolić na większe statystyczne odchyłki wynikające z niedokładności produkcyjnych. Ponadto rezerwując szersze pasmo dla upstream zezwala się na odrobinę większy offset fali nośnej spowodowany niestabilnością temperaturową, co zezwala na zastosowanie tańszych podzespołów TEC lub całkowite ich pominięcie. Oczywiście sumaryczne zmiany fali nośnej mają być na tyle niewielkie, aby wszystkie kanały falowe mogły wpasować się w siatkę ITU o interwale 100GHz.
TWDM-PON powinien wspierać stos od 4 do 8 systemów 10GPON pracujących na dedykowanych kanałach falowych. Ponadto przewiduje się możliwość dedykowania kanału (kanałów?) falowych łączom CPRI służącym systemom sieci Mobile Backhaul. Budżet mocy w TWDM-PON powinien zezwolić na całościowe straty 29-35dB w optycznej sieci dystrybucyjnej.
Omawiana rekomendacja powinna zostać zatwierdzona przez FSAN w kwietniu br. Dotyczy to ogólnego dokumentu G.989.1. Natomiast dokument G.989.2, który dotyczy warstwy fizycznej powinien być zaakceptowany niedługo później. W lipcu br. planowane jest przekazanie całej rekomendacji do ITU. I tu ważna uwaga dla przypomnienia, rekomendacje FSAN nie są w żaden sposób wiążące dla ITU... oznacza to, że ITU może pójść zupełnie inną drogą i wybrać inne rozwiązanie dla NGPON2. Jednak siła przekonywania FSAN jest stowrzona na bazie uczestnictwa w pracach FSAN operatorów i wiodących producentów. Ponadto często Ci sami ludzie zasiadają w komitetach FSAN i ITU. Wszystko to może przyczynić się do tego, że rekomendacja FSAN może dobrze odzwierciedlać przyszły standard.
Podyskutuj na GL.
