Optyczny dostęp w Holandii

Europa nadal będzie gonić pędzącą Japonię i w 2012 roku osiągnie ten sam poziom w rozwoju FTTH. USA dogonimy w ciągu 1-2 lat. (Heavy Reading, 2006)

Według Graham’a Finnie’ego, analityka Heavy Reading, do końca 2011 w Europie będzie 16.3 miliona domów podłączonych za pomocą FTTH, co stanowić będzie zaledwie 8.2% wszystkich mieszkań. Nadal będzie istnieć różnica w ilości instalowanych łączy FTTH między takimi potentatami w tej dziedzinie jak Niemcy czy Wielka Brytania a krajami Europy Środkowo-Wschodniej. Głównym czynnikiem decydującym o rozwoju FTTH pozostanie kontent video (ze względu na duże wymagania na przepustowość) oraz wszystkie usługi pracujące na zasadzie bandwidth on-demand. W większości krajów Europy władze lokalne i nowi operatorzy będą dominować w rozwoju FTTH. Także w dużej mierze o możliwościach inwestycyjnych zdecydują regulacje prawne na szczeblach międzynarodowych, narodowych i lokalnych.

Do całościowego rozwoju FTTH z punktu widzenia współczynnika penetracji trzeba dołożyć inwestycje na terenach wcześniej nieosieciowanych (green-field), będą one jednak odgrywały znacznie mniejszą rolę w porównaniu z inwestycjami w ulepszanie istniejących instalacji.

Bez wątpienia holenderski rynek FTTH rozwija się... z prędkością światła. Większość operatorów już oferuje Triple Play, a walka o ułatwienie rozwoju toczy się na szczeblach rządowych (w czerwcu 2006 roku parlament holenderski znowelizował odpowiednie przepisy udrożniając w ten sposób szybszy rozwój FTTH).

W październiku 2006 w Amsterdamie rozpoczęł się olbrzymi projekt (ma potrwać do 2013r.), w ramach którego na rok 2007 zaplanowano podłączenie 40.000 domów. Projekt przewiduje osiągnięcie 50-cio procentowej penetracji dzięku trzywarstwowemu modelowi sieci. Warstwa pierwsza, tzw. infrastruktura pasywna (Glazvezelnet Amsterdam) jest w rękach trzech podmiotów: władz miasta, ING Investment Management i grupy pięciu firm będących właścicielami ponad 50% mieszkań w Amsterdamie. Warstwa druga, tzw. warstwa aktywna, należy do BBned. Warstwa trzecia, tzw. grupa dostawców usług, zrzesza 75 podmiotów, które zadeklarowały gotowość do świadczenia swoich usług. Plan opiera się na założeniu, że gdzie tylko to możliwe wykorzystane zostaną istniejące dukty telekomunikacyjne a prace drogowe mają być jak najmniej inwazyjne dla infrastruktury miejskiej.

W Rotterdamie sieć Fiber Maas istnieje głównie dzięki zapotrzebowaniu na szybkie łącza w biurach i szkołach, ale układane są już plany przyłączania odbiorców prywatnych. W połowie 2006 roku było około 4.000 wszystkich łączy optycznych.

W Eindhoven w roku 2006 podłączonych było zaledwie około 8.000 domów, ale w niedalekiej przyszłości planuje się podłączyć wszystkich mieszkańców za pomocą światłowodu (700.000).

W Hadze plany obejmują 240.000 łączy FTTH, ale póki co władze miasta nie ogłosiły konkretnych dat inwestycji.

Oprócz tych dużych aglomeracji plany na temat FTTH snują mniejsze miasta. Almere w połowie 2006 roku rozpoczęło inwestycję, w której planuje podłączyć około 80.000 mieszkań przy wykorzystaniu modelu podobnego do tego z Amsterdamu.

Największy holenderski operator telekomunikacyjny KPN ogłosił, że zamierze zwiększyć nakłady na inwestycje FTTH z naciskiem na tzw. obszary green-field.

W połowie 2007 roku według Dirk’a van der Woude’a, Program Manager FTTH & Broadband Services City of Amsterdam, pojawiły się nowe inicjatywy związane z FTTH. Regge Fiber ogłosiło, że planuje podłączyć wszystkich mieszkańców Deventer (110.000). KPN ma zamiar rozwinąć FTTH w Enschede (140.000). W Neunen już prawie 90% z 30.000 mieszkańców jest podłączonych przez FTTH. W 2007 roku w Geldrop-Mierlo 65% mieszkańców zadeklarowało ochotę na FTTH i Regge Fiber rozpoczął tam już swoją inwestycję. Operator Lijbrandt w Hillegom (30.000), Lisse i Haarlem (145.000) również rozpoczął inwestycję, w której planuje połączyć zdecydowaną większość populacji tych miast. Firma Portaal rozpoczęła podłączenie 50.000 domów w Soest, Utrecht, Arnhem i Nijmegen.

Holandia rozwinęła w pełni skrzydła. Równolegle do przymysłowych podejmowane są przedsięwzięcia o charakterze naukowym i dlatego w większości statystyk (OECD, Point-Topic) są w ścisłej czołówce krajów z najwyższym współczynnikiem penetracji.